FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Profil
Zaloguj
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Forum Hogwart Reaktywacja Strona Główna
->
JEŚLI CHCESZ DOŁĄCZYC DO NASZEGO GRONA...
Napisz odpowiedź
Użytkownik
Temat
Treść wiadomości
Emotikony
Więcej Ikon
Kolor:
Domyślny
Ciemnoczerwony
Czerwony
Pomarańćzowy
Brązowy
Żółty
Zielony
Oliwkowy
Błękitny
Niebieski
Ciemnoniebieski
Purpurowy
Fioletowy
Biały
Czarny
Rozmiar:
Minimalny
Mały
Normalny
Duży
Ogromny
Zamknij Tagi
Opcje
HTML:
NIE
BBCode
:
TAK
Uśmieszki:
NIE
Wyłącz BBCode w tym poście
Kod potwierdzający: *
Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Skocz do:
Wybierz forum
SPRAWY ORGANIZACYJNE
----------------
O CO TU CHODZI?
REGULAMINY - by tradycji stało się zadość
JEŚLI CHCESZ DOŁĄCZYC DO NASZEGO GRONA...
OGŁOSZENIA
! CO Z NAMI BĘDZIE? !
Zapisy
Nasz Świat - Hogwart
----------------
ZAMEK - Lochy i Parter
ZAMEK - kolejne piętra
BLOK PEDAGOGICZNY
WIEŻYCZKI
BŁONIA
BOISKO
LEKCJE
TERENY PRZY HOGWARCIE
Nasz Świat – poza Hogwartem
----------------
HOGSMEADE
ULICA POKĄTNA
OFF TOP
----------------
ROZMAITOŚCI
Pomoc dotycz. forum
Pomoc dotycz. chatu
Nowinki
Wasze pomysły i dyskusje co do forum
Toplista
shoutbox
Przegląd tematu
<table border="0" cellpadding="3" cellspacing="1" width="100%" class="forumline"> <tr> <th class="thCornerL" width="22%" height="26">Autor</th> <th class="thCornerR">Wiadomość</th> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>Niezłomny</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/edur/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Sob 19:47, 27 Paź 2007<span class="gen"> </span> Temat postu: Niezłomny - nowa historia</span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">Znał to aż za dobrze. Nachodziło go w snach, nachodziło go za dnia, kiedy nakrył oczy powiekami. Zawsze! <br />Już się zaczynał przyzwyczaić, ze to tylko sny. Że to tylko jego podświadomość płata mu figle. Aby potem przekonać się, że to już nigdy nie wróci. <br />Jak on kochał swoje życie. <br />Chociaż inny uważali, że cierpi. Chodził przecież zawsze zamyślony, tak rzadko się uśmiechał. <br />Ale on był szczęśliwy. Tak, bardzo. <br />Cała dusza się radowała, kiedy patrzył na swoją Angel, kiedy wyglądał przez okno na puste boisko Qiudditcha. <br />On był szczęśliwy. <br />Aż nagle zniknął. <br />Ci się potem działo w Hogwarcie? Tego nie wiemy, wiemy natomiast, co się działo dalej z Niezłomnym. <br />Dlaczegóż, dlaczego, historia tak bardzo lubi się powtarzać... <br />Otworzył oczy... Fala złości szarpnęła jego ciałem. Ale nie mógł się ruszyć. <br />- Virgo! – krzyczał. Z końca śmierdzącej zgnilizna sali dotarł do jego uszu mrożący krew w żyłach śmiech. Tak, to jego śmiech – zabije cie1 – krzyczał wciąż. Ale wtem do jego świadomości zaczynał docierać fakt, że to niemożliwe. Niemożliwe, bo... bo on już go zabił... tak, przecież Virgo nie żyje! <br />Nie mógł się ruszać. Ale przecież nie był związany. Co u licha? <br />Z ciemności wyszły trzy postacie. Dwie spowite w czerń, z kapturami zakrywającymi twarze. W rękach mieli różdżki. <br />I był z nimi Virgo. Tak, przedstawiciel rasy Goftdritta, o szarej skórze pociętej bliznami. A jego oczy były puste, jak oczy trupa. <br />- Myślałeś, że śmierć jest w stanie mnie powstrzymać, głupcze? – plunął w twarz swojej ofierze – o nie, nic z tego, śmierć, to tylko nic nie znaczące przejście z jednego stanu w inny, coś jak dojrzewanie... – zaśmiał się Virgo. <br />- Czego chcesz? – krzyknął Goftdritt – czego?!? Gdzie Angel?!? <br />- Angel jest bezpieczna... Chociaż zapewne bardzo cierpi po stracie swojego... ukochanego... – szyderczy uśmiech był wszędzie. Chłopak zamknął oczy, by go nie widzieć. <br />- Chcesz mnie zabić? – wysapał w końcu, zmęczony walką z trzymającym go zaklęciem. <br />- Zabić? Nie... Pokażemy Ci nowy wymiar cierpienia. To cos o wiele gorszego niż śmierć.... –Dwaj zamaskowani oprawcy zbliżyli się do niego. Końce ich różdżek płonęły żywym ogniem, rządnym krwi – ale nie martw się – twarz Virga wykrzywiła się w paskudnym grymasie – dostaniesz nowe ciało... <br /> *** <br /> <br />Staniesz się tym, czym byłeś kiedyś... <br />*** <br /> <br />Rankiem, w odległych górach, porzucono nieszczęśnika na jednym ze szlaków. <br />Ile tak leżał? Godzinę, dzień, 100 lat? <br />Obudził się wraz z lekkim podmuchem wiatru. Podniósł głowę. Rozejrzał się dookoła. Piękno krajobrazu uderzyło go prosto w serce. Jak cudownie. <br />Tylko gdzie jestem. W ogóle jestem? <br />Ale kim... po co... ja to mieszkam? <br />Wstał. Wydał się sobie wyższy. Coś ciążyło go z tyłu. Obejrzał się i ujrzał długi gadzi ogon. <br />O, ogon – pomyślał, i podrapał się po żyłkowatej szczecinie porastającej gadzi łeb. Raz jedną, a raz druga ręką. I tu coś mu nie pasowało. Ale nie wiedział, co. <br />Ruszył przed siebie. <br />W połowie dnia dogonił go pies. Cerber. Rzucił się łapami i przytulił. Wyzbyty wszelkich reakcji gad nie wiedział, co czynić. A oczy cerbera patrzyły na niego jak na najważniejszą osobę na świecie. <br />- Piesek... – powiedział do psa. I głos wydał mu się jakiś taki... podobny do jego głosu. Ale jaki jest jego głos? Co się ze mną dzieje do cholery. <br />Cerber patrzył ze zdziwieniem w ślepiach. <br />- Co u się dzieje? – zapytał ni to zwierza, ni to siebie samego. <br />I wtedy mokry nos jednego z psich łbów dotknął jego kieszeni. Wsadził tam rękę, sam nie wiedział, czemu lewa, skoro to była prawa kieszeń. <br />- O – zdziwienie samo wyrwało się z gardła, choć czuł, ze dziwić się nie powinien – skąd ja to mam? –zapytał, obracając w palcach harmonijkę <br />Trzy łby cerbera szczęknęły chórem. <br />Podniósł instrument do ust. Jego usta tez nie były takie jak trzeba. <br />I zaczął grac. Grał długo, jakąś rzewną melodie, o tęsknocie, o podróży, o miłości, i pragnieniu powrotu do domu... <br />- Umiem na tym grac... – szepnął w końcu, odrywając harmonijka od długiego pyska. A potem wstał, i poszedł za psem. <br /> <br />DANE: <br />Imię i nazwisko: nie pamięta <br />Wiek: podobnie. Wygląda na młodego <br />Rasa: jaszczuroczłek <br />Wzrost: ok. 210cm <br />Waga: 90-100kg <br />Kolor skóry: bardzo ciemny brąz z czarnymi pasami na całym ciele <br />Kolor włosów: czarny <br />Kolor oczu: zielony <br />Znaki szczególne: prócz dość nietypowej jak na te klimaty rasy, to żadne. <br />Zwierze: cerber <br /> <br /><img src="http://duchszamana.w.interia.pl/goftritek.JPG" border="0" /></span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/edur/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> </table>
fora.pl
- załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by
phpBB
© 2001, 2005 phpBB Group
Style
edur
created by
spleen
&
Programy
.
Regulamin
FAQ