Trzy Miotły

Niezłomny

Bez zmian... <Rzekł markotnie, drapiąc się po głowie, a wzrok jego, podążając za spojrzeniem towarzyszki na owe rany w drewnie natrafił> Co to takiego?

Hermiona Granger

<Uśmiecha się> Kiedyś tu razem siedzieliśmy... Wydrapałeś pazurem te dziury. <Jej wzrok wydaje się nieobecny.> Wtedy były inne czasy. Wszystko było prostsze...

Slayd

Niezłomny

<Czuł, ze zaraz głowa mu eksploduje. Kiedyś, a on nic nie pamiętał z tego „kiedyś” Jego spojrzenie padło na nowoprzybyłego> A jego znałem? <Z niewiadomych przyczyn ów chłopak skojarzył mu się z lataniem...>

Hermiona Granger

<Patrzy na chlopaka stojącego przed barem.> ach... To Slayd. Uczyłeś go latac. <Popija piwo kremowe i rozmyśla o Slayd`zie>

Slayd

Niezłomny

<Przerwał swój bezruch, a zieleń spojrzenia padła na oblicze Hermiony> Wiesz, skojarzył mi się z lataniem... <Szepnął i oparł się łokciami o blat>

Hermiona Granger

No. Pamięc powoli Ci powraca <Uśmiechnęła się promiennie i wypiła piwo do końca.> JA myszę iśc. Wiesz.. Centaury.. <Zrobiła lekko krzywą minę> No to do następnego. <Wstała i lekkim krokiem wyszła z gospody. Napotkała tam Slayda.> Ooo... Witaj <Obdarzyła go swoim uśmiechem po czym pomknęła w stronę Hogwartu gdzie dalej skierowała się do Zakazanego Lasu.>

Niezłomny

Po co Ci centaury? <Łyk piwa upił> Dzięki za towarzystwo i piwo. Bywaj <Uśmiechnął się do jej pleców i odprowadził wzrokiem do wyjścia>

Slayd

<Slayd przestał patrzeć w niebo i spojrzał w Hermionę tak samo jak jego towarzysz na ramieniu> witaj <odpowiedział człek, lecz widział że się Hermiona śpieszyła wiec nie zatrzymywał jej. Spojrzał przez okno gospody i zauważył trenera, ich spojrzenia się spotkały, po czym Slayd mu ukłonił głowę. Wstał i wszedł do ów gospody, podszedł do lady i poprosił 2 piwa kremowe, (dla siebie i dla trenera gdyż widział że jego butelka była już pusta. Sam w sumie nie pił nawet tego kremowego piwa), podszedł do stolika trenera wraz ze smokiem na ramieniu i sie spytał> można się przysiąść trenerze? <spytał sie miłym głosem, trzymając 2 butelki piwa kremowego, czekał na odpowiedź trenera. Slayd zauważył że nieco się zmienił wygląd trenera od ostatniego z nim spotkania, lecz nic nie powiedział>

Niezłomny

<Głowę podniósł i bacznym spojrzeniem chłopaka zmierzył. Jak wszystko tutaj i jego kojarzył. Ale nie pamiętał. Uśmiechnął się lekko i gestem wskazał miejsce> Proszę, siadaj...

Slayd

<usiadł na wolne miejsce, postawił dwie butelki piwa kremowego, lecz jedną podał trenerowi, mówiąc> Proszę trenerze, to dla pana <usmiechnął się slayd do trenera. W tej chwili czarne smoczątko zeskoczyło z ramienia na stół i usiadł obok butelki slayda.> Co słychać trenerze?? <pyta się zaciekwaiony człek>

Niezłomny

Przyjemny zwierzak <Mruknął zielonym spojrzeniem smoka mierząc. Splótł palce – co dziwne – obu rąk> W porządku, tylko... powiedzmy, ze mam małe problemy z pamięcią...

Slayd

nom fajny jest, może pamiętasz mojego starego smoka?? <pyta się slayd> To jest syn tamtego smoka i mi dał w opieke te pisklę, sie zwie cień <mówi, wziął łyka piwa kremowego> przykro mi z powodu pamięci <mówi teraz smutnawym głosem> Moge ci w czymś pomóc?

Niezłomny

Żebym to ja wiedział <Rzekł wypuszczając powietrze z płuc. Popatrzył na smoka, uśmiechnął się lekko – rozrzucał się z uśmiechem, tamten Goft rzadko się uśmiechał. Ale nie dotknął zwierza> Nie pamiętam Twojego smoka. Nic nie pamiętam... <Zabębnił pazurami o blat stołu i napił się piwa>