Park

Slayd

<chłopak słuchał jej melodii próbując zapamiętać wszystko>

Pieczarka

<Patrzy na Slayda, wschłuchanego w dziwną melodię. Uśmiecha.
Jego oczy błyszczą w ciemności, odbijając światło księżyca. A raczej światło, które księżyc odbija.>
Ciekawe czyje światło odbijają moje oczy...
<Uśmiecha się>
Slayd?

Slayd

<słuchał tak tej melodii, usłyszał głos nauczycielki który zwraca się do niego>
twoje oczy błyszczą się od światła księżyca pewnie

<uśmiechnął się chłopak, spojrzał w jej oczy>

Pieczarka

[Nauczycielki? Kiedyś rzucę ten zawód.]

<Uśmiechnęła się do niego.
A raczej odwzajemniła uśmiech.
Tak ładniej brzmi.
Oddać komuś coś, co nam sprawiło radość.>

Slayd

<patrzył na gwiazdy, można było zauważyć że o czymś wspominał chyba nawet o czymś miłym. Podobało mu sie towarzystwo Pieczarki>

Pieczarka

<Uśmiechnęła się szerzej. Jej uszy zadgrały w takt nuconej jeszcze chwilę temu piosenki.
Wstała.
Poprawiła wierzchem dłoni pomiętą sukienkę. Z kieszeni wyjęła różdżkę.>
Avis!
<Różnobarwne ptaki otoczyły Pieczarkę. Krążąc ponad polaną, wypełniały ciszę trzepotem swoim skrzydeł.>
Slayd! Zobacz!
<Uniosła głowę. Wskazała na świetlistą smugę powstałą na niebie.>
Slayd? Co to?

Slayd

nie wiem, nigdy nie widziałem czegoś takiego

<patrzył na to zjawisko, był ciekaw co to jest, czy to jest przez magie czy naturalne>

Pieczarka

Nie podoba mi się to.
<Robi kilka kroków na ścieżce. Mimowolnie podnosi głowę do góry i jeszcze raz patrzy na smugę.>
***
<Ptaki powoli rozpływają się w powietrzy, pozostawiając za sobą trzepot swoich skrzydeł.>
***
<Dziewczyna drży z zimna. Poprawia dłonią mokra sukienkę.
Uśmiecha się>

Slayd

<spojrzał na odlatujące ptaki, też mu to się nie podobało, wyciągnął na wszelki wypadek swoją różczkę, z piórem feniksa> Mi też nie <odpowiedział chłopak patrząc na smugę>

Pieczarka

Zimno mi, Slyd. Wracajmy już. Coś mnie tutaj niepokoi. I to bardzo.
<usmiechnęła się. Podeszła kilka w stronę chłopaka i szukała na jego twarzy zgody na aż tak wczesny powrót.>
***
<Zastrzygła uszami. Fałdy przemoczonej sukienki nerwowo poruszał wiatr>

Slayd

dementorzy <powiedział cicho widząc 2 czarne postacie, zakapturzone postacie, które sunęły w ich stronę> ale skąd oni? <spytał się cicho> Chodźmy <lecz zanim ruszył wyczarował swą różczką patronusa, miał kształ wielkiego ptaka, chyba orła>

Pieczarka

<Szybko wyjęła różdżkę i pobiegła za nim. Po kilku metrach zatrzymała się i nasłuchiwała. Podniosła głowę i zaczęła szukać na niebie szarawej smugi. Zniknęła.
A może przysłoniły ją wierzchołki drzew?>
Slayd? Dokąd idziemy? <zapytała drżącym głosem> Do zamku jest przecież w przeciwnym kierunku... Oni tam są?!

Slayd

<zatrzymał się i spojrzał w górę, fakt biegł w przeciwnym kierunku niż do zamku. Rozglądał się wokoło, jego patronus szybował nad nimi> Oni chyba są z tamtąd <wskazał w strone zakazanego lasu i spojrzał na pieczarkę, wydawało mu sie że cos tam musi się dziać może trzeba komuś pomóc>

Pieczarka

<Pieczarka podświadomie dzieliła jego obawy. Z całej siły ściskała w dłoni różdżkę.>
Slayd? Wracajmy!
Expecto... Expecto Patronum!
<Srebrna łania poszybowała w kierunku Zakazanego Lasu. W jej oczach było coś z Pieczarki.>
***
<Dziewczyna pobiegła w stronę lasu, drżąc z zimna i ze strachu i przed tym, co może się wydarzyć.>

Slayd