Park

Slayd

tak...jest dobrze <po czym wyciera twarz i próbuje się uśmiechnąć>

Pieczarka

<Odgarnęła opadające na czoło włosy i uśmiechnęła się do Slayda.>
To dobrze.
<Powiedziała.>
Slayd, zobacz, ściemnia się!

Slayd

<chłopak wstał i powiedział> Trzeba iść <mówi powoli i powiedział cicho> mazgaj ze mnie <po czym czeka na ruch nauczycielki>

Pieczarka

Przwdziwi mężczyzni potrafią i płakać, i się rumienić.
<Uśmiechnęła się.>
To w końcu co robimy?

Slayd

Jeżeli się ściemnia trzeba iść <mówi i się po chwili pyta> a jaki ja jestem?? prawdziwy czy udawany? <uśmiecha się>

Pieczarka

Hmm...
<Uśmiecha się. Pieści smoka za uszami.>

Slayd

Pieczarka

<Idzie za Slaydem w stronę zamku. Poprawia mokrą sukienkę. Uśmiecha się do chłopaka.>
Dokąd idziesz?

Slayd

<chłopak odwrócił się do niej> ciemno się robi i trzeba wracać do zamku nim zamkną go <odpowiada>

Pieczarka

Hmm... Skoro tak uważasz, wracajmy.
<Idzie w stronę zamku, otrzepując sukienkę.>
Myślałam, że będzie dzisiaj pełnia. Myliłam się. Marny ze mnie astronom.
<Uśmiecha się>

Slayd

tak? <spytał się> jesli tak to zostańmy <mówi>

Pieczarka

Skoro jesteśmy tak blisko zamku, nie wracajmy już do parku. Jeśli chcesz zostać, będę ci z przyjemnością towarzyszyć.
<Usmiecha się>
Nie spieszy mi się wracać do zamku. Przebywając w nim czuję, jakby niedaleko mnie na stosie płonął czarownicy pies.
<Chichocze>
No to co robimy?

Slayd

zostajemy <powiedział chłopak>

Pieczarka

<Uśmiechnęła się>
Teraz jeszcze pozostała kwastia, dokąd się udamy.
Slayd?
A może pójdziemy poszukać miejsca, które będzie tylko nasze?

Slayd

chętnie <usmiecha się do niej> ale gdzie? masz coś na myśli? <pyta sie>