Park

Pieczarka

<Dziewczyna śmieje się. Patrzy na Slayda z rozbawieniem. Popycha go, a on wpada z impetem do wody.>
Slayd...?
***
<Patrzy na swoją mokra sukienkę i usmiecha się.>

Slayd

ej <usmiecha się będąc cały mokry po czym się pyta gdyż zawołała go> tak? <po chwili jednak ochlapał ją za przwrócenie go>

Pieczarka

Ej? do nauczyciela?
<Śmieje się. Wychodzi z sadzawki, ocekając wodą.>

Slayd

tak <także się uśmiecha ciągle siedząc w sadzawce. smok wstał i podszedł do nauczycielki i jego ciepłe ciało zaczęło ją grzać>

Pieczarka

Slayd

<chłopak wyszedł cały mokry ze sadzawki, nie miał zamiaru przeszkadzać więc odszedł troche od nich i wyjął z kieszeni mały flecik i zaczął cicho grywać, ta melodia była miła, spokojna jakby kazała wspominać swoje najlepsze wspomnienia>

Pieczarka

Slayd

<chłopak nadal grał i nie przestawał, osunął się w zapomnienie, przypominając sobie najwspanialsze chwile w życiu, by zaraz zagrać gwałtownie gdyż przypomniał wszystkie nieszczęścia jakie go spotkały. Jednak za chwilkę powrócił do starej spokojnej melodii>

Pieczarka

<Uchyliła powieki. Strumień wpadającego przez nie swiatła oślepił ją.>
***
<Podeszła do chłopaka. Usiadła obok niego. Oparła się o jego ramię, starajac się, nie przeszkadać mu w graniu.>

Slayd

<chłopak nadal grał, coraz się bardziej wczuwał. Melodia płynęła sobie od ucha do ucha. Lecz teraz doszła do spokojnej i miłej melodii nuta tajemniczości. Chłopak grając ciągle pływał w zapomnieniu>

Pieczarka

<Patrzyła na niego, zastanawiając się, o czym teraz myśli. Uśmiechnęła się.>
***
<Nie wyrwała go z zapomnienia. Ona sama tego by nie chciała.
Uśmiechała się tylko i śledziła ruchy jesgo palców>

Slayd

<chłopak grał dalej miłą melodię, lecz niestety napotkał swe najsmutniejsze wspomnienia i melodia stała się smutną melodią, a chłopakowi popłynęły 3 wielkie łzy. Lecz nadal grał mimo że smutna to była melodia. Po około 5 minut grania tej melodii, chłopak przeplatał ją smutkiem oraz nienawiścią, jednak po chwili powrócił do tej smutnej melodii. Chłopakowi popłynęła kolejna wielka łza. Smok widząc Slayda, podszedł do niego i położył mu łep na kolana, lecz chłopak nadal grał, nie czuł nic oprócz smutku i wspomnień>

Pieczarka

<Pieszczotliwie pogłaskała smoka. Obserwowała, jak po policzkach chłopaka płyną łzy.>
Slayd? Slayd? Slayd!
<Postanowiła wyrwać go z zapomnienia.>

Slayd

<chłopak grał lecz został "obudzony" i przestał grać. Zauważył Pieczarkę, spuścił głowę i uspokoił się, nie leciały już mu łzy, lecz te co mial na policzku skapnęły na ziemię po czym powiedział> przepraszam

Pieczarka

Wszystko w porządku?
<Uśmiechnęła się. Podrapała smoka za uszami.
Jej sukienka ciągle ociekałą z wody>